آرامگاه فردوسی

این بنای تاریخی در شهرک تاریخی توس و در 25 کیلومتری غرب مشهد واقع و از جمله مراکز دیدنی و تاریخی مشهور است.
صاحب آرامگاه، حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ فارسی است که در سال 329 ق. در روستای پاژ از آبادی های تابران متولد شده است. و در مدت سی سال شاهنامه را که یکی از شاهکارهای ادبی و حماسی جهان به شمار می‌رود به نظم آورده است. تاریخ وفات حکیم ابوالقاسم فردوسی را سال 411 ق. نوشته اند و او را در همان آبادی و در باغی که متعلق به خود او بود به خاک سپردند. در عهد قاجاریه بنایی آجری برفراز مقبرة او احداث شد که تا سال 1305 ق. برجا بود. در سال 1313 ش. بنای دیگری ساخته شد که تا سال 1344 ش. وجود داشت و سپس بنای کنونی ساخته شد. کار ساخت این بنا در سال 1347 ش. خاتمه یافت.
درمجموعة تاریخی – فرهنگی فردوسی، علاوه بر ساختمان آرامگاه یک موزه و کتابخانه نیز وجود دارد. در موزة آرامگاه آثار ارزنده ای از خطاطان و شاعران ایرانی و نمونه هایی از صنایع دستی و یادگارهای هنری و تابلوهای سنگی زیبا در معرض نمایش است. این مجموعة تاریخی – فرهنگی با بلواری زیبا و جدیدالاحداث به مشهد متصل می‌شود و به دلیل اهمیت تاریخی و جاذبه های سیاحتی، یکی از مراکز مهم جذب گردشگران است و تحت نظر سازمان میراث فرهنگی خراسان نگهداری و اداره می‌شود.