قله و قلعه مارکوه (بام رامسر)

در جنوب شرقی رامسر و شرق شهر کتالم از توابع رامسر ( مابین تنکابن و رامسر ) کوهی صخره ای با ارتفاعی کم وجود دارد. این کوه با وسعت ‎ 600 هزار مترمربع با انواع درختچه ها، درختان انجیلی، بلوط، شمشاد و ازگیل پوشیده شده و ارتفاع قله از سطح دریا حدود ‎ 500 متر است. در قسمت های شمالی این کوه جنگل متراکمی از درختان چند صد ساله خصوصا شمشاد وجود دارد که زیستگاه جانوران و برخی پرندگان نایاب است. قله مارکوه با موقعیت خاصی که دارد در همه ادوار تاریخ مورد توجه بوده است، چرا که در منتهی الیه شمال البرز قرار گرفته و نزدیک دریا است و از سمت جنوب تا ارتفاعات گرسماسر که فاصله زیادی از همدیگر دارند همه جا را می‌توان زیر نظر قرار داد. از بالای آن براحتی می‌توان از شمال تا دریا، از شرق تا تنکابن، از غرب تا رامسر و از جنوب نیز کوههای البرز را تحت نظر داشت. به همین علت به عنوان بام راسمر نیز از آن یاد می‌شود.
اما این تنها ویژگی گردشگری بودن این کوه نیست. بر روی قله کوه مارکوه، قلعه ای قدیمی که قدمت آن دقیقا مشخص نیست ( احتمالا پیش از اسلام، بعضی نیز معتقدند قرن سوم تا نهم هجری) وجود دارد که با گذشت چندین قرن هنوز آثاری از آن بر جای مانده است. این بنا به نام قلعه مارکوه شهرت دارد. وضع داخلی قلعه مارکوه از لحاظ وسعت به نحوی است که گنجایش صد سرباز را دارد و همگی به راحتی می‌توانند در آن سکنی گزینند .
در وسط قلعه چاهی است که بر اساس روایات محلی، روزگاری میان آن و قلعه ای به نام قلعه باغ که در نیاسته رامسر واقع است و فاصله به نسبت زیادی با مارکوه دارد راه ارتباطی وجود داشت.
مساحت قلعه مارکوه در حدود 600 متر مربع است که از این بنای عظیم تنها چهار حصار جانبی و برج های پشتیبان جانبی آن باقی مانده است اما با این وجود باز هم تماشاییست. در ضلع جنوبی کوه در حدود 300 پله سنگی وجود دارد که شما را به بالای کوه و قلعه مارکوه می‌رساند. این پله ها کوتاه و کم عرض بوده که مسیر رسیدن به قلعه را کمی راحت کرده اما به دلیل تعداد زیاد آن برای افراد مسن و سالخورده سخت و دشوار است. مصالح به کار رفته در قلعه مارکوه عمدتا سنگ و گچ و ساروج است.
این اثر در تاریخ 25 اسفند 1379 با شماره ثبت 3484 به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.