معبد آناهیتا

معبد آناهیتا دومین بنای بزرگ سنگی ایران بعد از تخت جمشید است که متعلق به آناهیتا، الهه پاکی، فراوانی و باروری و نگهبان آب در متون اوستا است که از دیرباز در نزد ایرانیان دارای مقام بلند و ارجمندی بوده‌است .
معبد آناهیتا در کنگاور مشهورترین معبد منسوب به آناهیتا در ایران است که بر روی تپه طبیعی با حداکثر ارتفاع 32 متر نسبت به سطح زمین های اطراف ساخته شده است. ورودی بنای معبد آناهیتا به وسیله پلکان دو طرفه در جبهه جنوبی تعبیه شده و در جبهه شمال خاوری پلکان یک طرفه راه دسترسی به این مکان را ممکن ساخته است.
جوی های سنگی آب رودخانه را میزان کرده و به طرز باشکوهی به آبگیری وسط معبد آناهیتا هدایت شده است. نوع تقسیم آب و جریان آب درون معبد آناهیتا یکی از شگفتی های مهندسی در آن دوران است تا این عنصر مقدس را به زیباترین شکل ممکن به نمایش بگذارند.
قدمت این بنا به دورهٔ اشکانی و ساسانی نسبت داده شده که برخی این بنا را معبدی برای الهه آناهیتا دانسته اند و برخی از محققین، آن را کاخی ناتمام برای خسرو پرویز معرفی کرده اند.