موزه هفت تپه

موزه هفت تپه یکی از مهم ترین موزه های باستان شناسی ایران است که در نزدیکی محوطه باستانی هفت تپه شوش قرار دارد و در سال 1352 با هدف حفاظت، نگهداری و نمایش آثار تاریخی کشف شده از محوطه هفت تپه و چغازنبیل، راه اندازی گردید.
موزه هفت تپه ساختمانی یک طبقه با اسکلتی سیمانی و نمایی از سنگ و آجر است. این ساختمان با الهام از سبک معماری بومی و متناسب با شرایط اقلیمی و با برداشتی از معماری ایلامی ساخته شده است. پس از شروع جنگ ایران و عراق موزه هفت تپه موقتا تعطیل و به بیمارستان صحرایی تبدیل شد و بسیاری از اشیاء آن به سایر مراکز میراث فرهنگی منتقل گردید. سپس در سال 1377، موزه‌ ی هفت ‌تپه به عنوان مرکز مطالعات پایگاه چغازنبیل و هفت تپه مجددا راه اندازی شد.
موزه هفت تپه از سه سالن تشکیل شده است و آثار به نمایش درآمده این موزه، دوره‌ های متنوع پیش از تاریخ، آغاز نگارش، ایلامی، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و اسلامی را شامل می‌شود. اما آنچه جایگاه موزه هفت‌تپه را متمایز می‌کند این است که این موزه به طور تخصصی آثار دوره ی ایلامیان میانه را نمایش می‌دهد که از کاوش‌های باستان‌شناسی دو محوطه مهم هفت‌تپه و چغازنبیل به دست آمده‌اند.
برخی از اشیای موزه مانند مجسمه شیردال، انواع گل میخ‌ها و آجرنبشته‌های ایلامی از محوطه میراث جهانی چغازنبیل به دست آمده‌اند و انواع گل‌نبشته‌ها به خط میخی ایلامی، تابوت‌ها و پیکرک‌های متنوع انسانی و حیوانی نتایج کاوش در محوطه باستانی هفت‌تپه‌اند. در این میان، تابوت‌ها و پیکرک الهه‌ها و نوازندگان از شناخته‌شده‌ترین آثار موزه هفت‌تپه هستند.
از سال 1396 تحولات نرم افزاری و سخت افزاری در موزه تپه آغاز شد و این موزه در سال 1397 به عنوان موزه برتر سال انتخاب گردید. درحال حاضر علاوه بر بخش نمایش آثار تاریخی، بخش‌ های پژوهش های باستان‌شناسی، دفتر فنی، کارگاه مرمت، آزمایشگاه مواد و مصالح، کتابخانه و مخزن اشیا در موزه ی هفت‌تپه فعال‌اند.