جاذبه های گردشگری

پارک ملت تهران

بوستان ملت یکی از جاهای دیدنی تهران به حساب می‌آید که در فضای ۳۴ هکتاری به وجود آمده و به عنوان یکی از بوستان های بزرگ شهر تهران شناخته می‌شود. یکی از بخش های پارک ملت، ورودی آن است که در آن می‌توانید گل های رنگارنگ، مجسمه های هنری زیبا، آب نمای کوچک، درختان بلند و... را مشاهده کنید. همچنین در کنار ورودی این پارک زمین صاف و صیقلی برای تمرین اسکیت و اسکوتر وجود دارد که افراد مشتاق می‌توانند از این طریق به انجام ورزش های مختلف مشغول شوند. ورودی پارک ملت عنوان یکی از بخش های جذاب این مجموعه شناخته شود. یکی از بخش زیبای پارک ملت، دریاچه مصنوعی است که در قسمت بالای این پارک قرار گرفته و باعث شده تا شاهد طبیعت زیبا و فوق العاده ای در این مجموعه باشیم. نکته مهمی که باید بدانید این است که بر روی این دریاچه مصنوعی پل فلزی نیز واقع شده که توانسته زیبایی این بخش را بیش از پیش افزایش دهد. در ضلع شرقی دریاچه چند کافی شاپ و فست فود کوچک وجود دارد که می‌توانید غذا، آبمیوه، چای و ... سفارش داده، کنار دریاچه میل کنید و از منظره لذت ببرید. در بخش جنوبی پارک ملت اولین قطار دیزل ایران قرار گرفته است. این قطار در سال ۱۲۶۵ هجری شمسی و در زمان ناصرالدین شاه، مردم شهر تهران را به حرم شاه عبدالعظیم می‌رساند. این قطار امروزه بر روی یکی از ریل های خودش در پارک ملت گذاشته شده و جلوه زیبا و فوق العاده ای به این بخش از بوستان ملت داده است. از جاذبه های دیگر این پارک دو مجسمه بسیار معروف مادر و امیر کبیر است که از قسمت های مختلف بوستان دیده می‌شوند و به آن شکوه خاصی بخشیده اند. مجسمه‌ ای که از امیرکبیر در این پارک وجود دارد، اثری است که ابوالحسن صدیقی (مجسمه‌ ساز معروف ایرانی و شاگرد کمال‌الملک) در سال ۱۳۵۶ در کارگاهش در ایتالیا ساخت اما بعد از انقلاب بدلیل مسائل پیش پا افتاده به ایران منتقل نشد و در سال ۱۳۸۹ این اتفاق افتاد. در سال های اخیر نیز مجسمه هایی با سبک ها و موضوعات مختلف، در گوشه و کنار پارک نصب شده اند که نمای پارک و همچنین نمای خیابان ولیعصر را برای عابران متفاوت و زیباتر کرده است در پارک ملت دو فضای بازی برای کودکان در نظر گرفته شده است. یکی از آنها در نزدیکی خیابان ولیعصر (ع) و در بلوار پارک قرار دارد و زمین بازی دیگر نیز در پشت پردیس سینمایی و در ضلع جنوبی پارک مشاهده می‌شود. در پارک ملت برای ورزشکاران و علاقه مندان به رشته های ورزشی نیز، فضاهای ورزشی مورد نیاز در نظر گرفته شده است. میزهای تنیس روی میز (بدون تور و راکت و توپ که خودتان باید ببرید)، فوتبال دستی، زمین بازی بدمینتون، میز و صندلی شطرنج، زمین والیبال از جمله امکاناتی هستند که در این پارک وجود دارد، اما به یاد داشته باشید هر یک از لوازم ورزشی مورد نظر خود را با خود به همراه ببرید. این پارک برای پیاده روی نیز بسیار مناسب است. همچنین این پارک دارای سینمای 4 بعدی، باغ وحش، فضاهای نمایشگاهی برای برپایی گالری های مختلف هنری، رستوران، کافه کتاب، فروشگاه های عرضه کالاهای فرهنگی، پردیس سینمایی، فضاهای وروزشی برای والیبال، پینگ پنگ، بدمینتون و ... است.

خانه موزه عروسک و اسباب بازی

موزه عروسک و اسباب بازی در بافت تاریخی شهر کاشان و در خانه ای قدیمی متعلق به دوران قاجار قرار دارد که قدمت آن به بیش از 150 سال پیش باز می‌گردد.
این خانه تاریخی متعلق به جعفر علامه فیضی شاعر و روحانی اواخر دوره قاجار است که توسط مدیر موزه خریداری و پس از مرمت و آماده سازی به موزه اسباب بازی و عروسک تبدیل شد. بنای موزه عروسک و اسباب بازی، با نام خانه سهرابی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
موزه عروسک و اسباب بازی در زیرزمین دست کن این خانه تاریخی قرار دارد و با طی کردن پله ها و عبور از دالان، موزه را مشاهده خواهید کرد. بر دیوار های دالان نقاشی هایی از عجایب المخلوقات به چشم می‌خورد که فضای خاص این موزه را تداعی می‌کند.
این موزه توسط بخش خصوصی اداره می‌شود. عروسک ها و اسباب بازی ها توسط مدیریت موزه "امیر سهرابی" در نتیجه ی سال ها سفر و پژوهش در شهرها و روستاهای ایران، گردآوری شده است. قصه ی زندگی این عروسک ها توسط راهنمایان موزه برای بازدید کنندگان بیان می‌شود.
قدیمی‌ترین عروسک‌های خیمه ‌شب ‌بازی ایران با قدمت ۱۵۰ سال، عروسک‌های محلی ایران، نمونه‌هایی از عروسک‌های ملل دیگر، و اسباب‌ بازی‌هایی از حدود ۱۰۰ سال پیش در این موزه قابل مشاهده هستند.
بازدید از موزه عروسک و اسباب بازی کاشان علاوه بر اینکه شوق بازی و کودکی را بیدار می‌کند، شما را با تاریخ و فرهنگ اسباب بازی و عروسک های ایران و جهان آشنا می‌سازد.
در زمستان 1396، پس از انجام عملیات بازسازی، بخش اقامتی نیز به این موزه تاریخی اضافه شد و تحت عنوان اقامتگاه بوم گردی موزه عروسک و اسباب بازی فعالیت خود را آغاز کرد. اقامتگاه موزه عروسک و اسباب بازی دارای 7 باب اتاق است که حیاط مجموعه را احاطه کرده اند. سبک سنتی اتاق ها حفظ شده و فضای شاد و رنگانگی برای‌ آنها طراحی شده که در هماهنگی کامل با موضوع موزه است و حس کودکی را برای مهمانان به وجود می‌آورد.
فروشگاه اسباب بازی و عروسک های دست ساز، کارگاه ساخت عروسک و شربت خانه از دیگر بخش های این مجموعه هستند. در مدت زمانی که در موزه هستید فرصت بازی، تماشای نمایش (خیمه شب بازی) و تجربه ساخت عروسک و اسباب بازی برایتان پیش خواهد آمد.
قرارگیری خانه موزه عروسک و اسباب بازی کاشان در خیابان فاضل نراقی، موجب دسترسی آسان به امامزاده چهل دختران، خانه تاریخی طباطبائی ها، خانه بروجردی ها، قلعه جلالی و حصار سلجوقی می‌شود.

خانه عباسیان

مجموعه خانه عباسیان کاشان در خیابان علوی در کوی سلطان امیراحمد واقع شده است. این مجموعه از لحاظ معماری و تزیینات حایز اهمیت فراوان است که به لحاظ معماری، دارای طرحی بسیار قوی و غنی و از نظر تزئینات گچبری و نقاشی و کاربری تزئینات معماری اسلامی نظیر رسمی بندی، یزدی بندی، کاربندی، قطاربندی، مقرنس و مشبک در اوج زیبایی و ظرافت می‌ باشد .
خانه عباسیان بین سال های ۱۲۴۵ تا ۱۲۴۸ هجری قمری به درخواست محمد ابراهیم تاجر کاشی که از تاجران معروف چینی و بلور منطقه بود، ساخته شد. این عمارت در مساحتی به وسعت ۵ هزار متر مربع از ۵ طبقه و ۵ حیاط برخوردار است.
جلوه هایی از معماری اصیل ایرانی-اسلامی در طرح های بدیع و نقش های خیال انگیز گچ بری و انواع تزیینات، خود را به نمایش گذاشته اند و این زیبایی به حدی چشم نواز است که طبق نظر کارشناسان، این مجموعه را به عنوان نامزد دریافت جایزه زیباترین بنای مسکونی ایرانی-اسلامی در نظر گرفته اند و به واسطه قرارگیری در نزدیکی بسیاری از جاذبه های گردشگری کاشان، سالانه با استقبال ده ها هزار گردشگر داخلی و خارجی مواجه می‌شود.
بخش های مختلف خانه عباسیان : ورودی و هشتی، اتاق آينه، سر پوشیده بزرگ، ايوان بهاره، سر پوشيده کوچک، اتاق مرکزی ( شاه نشین )، آب انبار، دريچه راه مخفی، اتاقک مخفی، سرويس های بهداشتی قدیمی، حوضخانه، چاه آب، حیاط باغ، سرداب بزرگ، رخشويخانه، عبادتگاه، بخش خدمه، مطبخ، حیاط خدمه و ... .
حیاط حوضخانه مدتی محل تدریس درس حوزوی آیت الله علوی بوده است. هر کدام از این حیاط ها کارایی خاصی را برای صاحب بنا داشته اند، مثلا حیاط بیرونی خانه عباسیان بیشتر محل پذیرایی مهمانان و محل رفت و آمد مردم به این بنا محسوب می‌شده است. دو تالار سرپوشیده بزرگ و کوچک، اتاق آینه، نورگیر کلاه فرنگی، سرداب، یک حلقه چاه آب و آب انبار کوچک خانگی از دیگر بخش های حیاط بیرونی عمارت عباسیان است. در گذشته حیاط اندرونی خانه عباسیان محل زندگی افراد خانواده بوده است. این حیاط دارای اتاق های متعدد تودرتو، اتاق شاه نشین، اتاق نیایش، رختشویخانه، مطبخ، چاه آب، سرداب و ... است.
حیاطی مجهز که اهالی خانه در هر اتاقی که دوست داشتند می‌توانستند وقت بگذرانند، اما بخش دیگری از عمارت عباسیان حیاط باغ است که به علت تغییرات فراوان در طول تاریخ بسیار آسیب دیده است طوری که قسمتی از این حیاط در سال های اخیر به کلی تخریب شده و هشت خانه جدید و امروزی در آن ساخته شده است.
قسمت قدیمی تر این بنا به صورت مخروبه همچنان باقی مانده است. جایی که در گذشته گل ها و درختانی زیبا آن را محصور کرده بودند و چند حوض آب زیبا در آن جا خوش کرده بود .
آیت الله علوی، این حیاط را محل اقامه نماز جماعت خود قرار داده بود، به همین خاطر این شخص در میان اهالی کاشان به «آقا سید محمد باغ» معروف بوده و همه با این عنوان صدایش می‌زدند. در ساخت حیاط حوضخانه معماری ویژه ای به کار برده شده است چرا که کانال های ورودی آب قنات به خانه از میان پایه های خشتی این حیاط عبور کرده است.
این خانه در سال ۱۳۷۴، توسط هیات امنای احیاء و مرمت بافت تاریخی کاشان با همکاری وزارت صنایع و معادن وقت، خریداری و مورد مرمت کامل قرار گرفت و در سال ۱۳۷۷، با شماره ۲۰۲۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
اکنون، بخشی از این عمارت زیبا، در اختیار بنیاد سهراب سپهری، نقاش و شاعر نامدار تعلق گرفته و کل عمارت نیز تحت پوشش سازمان رفاهی تفریحی شهرداری کاشان قرار دارد .

کاخ عالی قاپو

کاخ عالی قاپو در واقع عمارتی پرشکوه و زیبا است که در غرب میدان امام ( میدان نقش جهان ) و روبروی مسجد شیخ لطف الله واقع شده است. این بنای زیبا از مهمترین شاهکارهای معماری اوائل قرن یازدهم هجری و مربوط به دوره صفوی است که از شهرتی عالمگیر برخوردار است. اصل بنا در دوره شاه عباس اول احداث شده و در دوره جانشینان او الحاقات و تعمیراتی در آن انجام شده است. ساختمان دارای 5 طبقه است که هر طبقه تزئینات مخصوصی دارد. اگر چه این قصر در دوره های بعد از صفویه لطمات فراوان دیده است، هنوز نیز شاهکارهائی از تزئینات و نقاشی های عصر صفویه در آن، بینندگان را به تحسین وا می‌دارد. در چهل ساله اخیر به دلیل آن که خطر ویرانی کاخ عالی قاپو را تهدید می‌کرد و همچنین به علت توجه مردم و ارگانهای دولتی به میراث های فرهنگی، مرمت هائی توسط هیأت های متخصص داخلی و خارجی در آن انجام گرفته است.

آکواریوم اصفهان

آکواریوم اصفهان یا تونل اکواریوم اصفهان در زمینی به وسعت 4000 متر مربع و در عمق 7 متری زیر زمین در پارک جنگلی ناژوان در اصفهان واقع شده است. در این مجموعه، آکواریوم های بزرگ 5 الی 10 متری، آکواریوم های لمسی و سیلندر آکواریوم و نیز یک تونل آکواریوم به طول 35 متر وجود دارد که در حدود 6500 موجود زنده در‌ آنها نگهداری می‌شوند. آکواریوم اصفهان بالغ بر 300 تا 350 گونه از ماهی های پنج قاره جهان را در خود جای داده است که حدود 100 قطعه از این آبزیان جزء خطرناکترین، نادرترین و عجیبترین گونه از ماهیان می‌باشند. همچنین 6 نوع کوسه در تونل آکواریوم اصفهان زندگی می‌کنند. در آکواریوم اصفهان کودکان میتوانند به گونه های مختلف از آبزیان غذا بدهند آنها را لمس بکنند، لحظات و دقایق شاد و به یاد ماندنی را تجربه کتتد. همچنین یک بخش عکس یادگاری، فروشگاه هدایا، کافی شاپ و پارکینگی هم در این مجموعه طراحی و تعبیه شده تا بازدید کنندگان اوقات شادتر و با اماکانات مناسبی را در این مجموعه سپری کنند. برای اولین بار است که در کشور جمهوری اسلامی ایران یک مجموعه آکواریوم با این حجم احداث می‌گردد. آکواریوم اصفهان با سرمایه گذاری مشترک شرکت اقیانوس آکواریوم ترکیه و شهرداری اصفهان ساخته و به بهره برداری رسیده است .

عمارت سرای بدیع (خانه حاج رسولی ها)

بنای تاریخی سرای بدیع که اکنون به عنوان مجتمع فرهنگی، سیاحتی و هنری معرفی می‌گردد متعلق به تجار دوره سلطنت قاجار و حدود 240 سال قبل مشتمل بر 4 باب خانه مسکونی آن زمان بوده که سه باب از آنها طی قرون گذشته تخریب شده و یک باب خانه باقیمانده در سال 1383 توسط انسانی عاشق به میراث های ملی کشور بنام آقای علی اصغر بدیعی از وارثین بنا خریداری، مرمت و بازسازی شده است . قدمت این سرا به اواخر دوره صفوی می‌رسد. خانه باقیمانده مطابق با الگو برداری از خانه های زمان صفوی به صورت یک دست و بدون اضافه نمودن هیچ بخش الحاقی به کالبد اصلی آن مرمت شده است. مرمت و بازسازی این بنا در یک دوره 10 ساله و با صرف حدود 12 میلیار تومان به صورت شخصی و توسط آقای بدیعی با گماردن هنرمندان زیاد و چیره دستی شکل گرفته است. خانه فعلی ۱۴۰۰ متر مربع زیر بنا دارد که به طور کامل و مطابق با اصول مهندسی، رطوبت زدایی و ایمن سازی شده است. خانه‌ای که امروز چون نگینی در کوچه حاج رسولی های خیابان چهارباغ پایین اصفهان می‌درخشد. همچنین سرای بدیع دارای چند واحد اقامتی است که جهت اهداف خاص و متناسب با امکانات سرای بدیع در اختیار متقاضیان قرار می‌دهد. بنا بر فضای تاریخی و قدیمی خانه در اینجا با انواع غذاها و نوشیدنی های بومی و سنتی پذیرایی می‌شود. این بنا دارای سیصد ویترین و جانمایی جهت نمایشگاه و فروشگاه آثار هنری و صنایع دستی است. سرای بدیع ( خانه حاج رسولی های اسبق ) به شماره 9060 به ثبت میراث فرهنگی استان اصفهان در آمده است.

کاخ هشت بهشت

در کنار چهار باغ اصفهان کاخ ها و کلاه فرنگی های با صفایی ساخته شده بوده که از‌ آنها تنها کاخ هشت بهشت باقی مانده است. این کاخ که زمانی به عنوان زیباترین کاخ دنیا نامیده می‌شده است در سال 1080 هجری و در زمان شاه سلیمان صفوی ( دوران صفویه ) در نزدیکی باغ بلبل بنا شده است. کاخ در دو طبقه بر روی یک هشت ضلعی به بلندای 130 سانتی متر ساخته شده است. بنای کاخ طرحی هشت پهلو دارد و تلاش شده با توجه به نام کاخ، الگوها و نمادهایی از عدد هشت به اجرا درآورده شود. چنان چه شمار واحدهای ساختمانی هشت تا، حوض مرکزی هشت پهلو است، آجرهای کف پوش هشت پهلویی نیز دارد. اتاق های دو واحد ساختمانی آن نیز هشت پهلو است. باغ وسیعی که عمارت در وسط آن واقع شده به نام باغ بلبل جزئی از باغ بزرگ و وسیع نقش جهان بوده است که شاه اسماعیل اول در اصفهان احداث کرد که قابل ذکر است دوران صفوی اوج قدرت و عظمت باغ سازی ایرانی بوده است و در زمان جانشینان او به خصوص شاه عباس اول قسمتی از این باغ به میدان و قسمت‌های دیگر آن به چهار باغ و باغ‌های گوناگون اطراف آن تبدیل می‌شود. از مهم‌ترین این باغ‌ها می‌توان باغ چهلستون، باغ گلدسته، باغ نارنجستان، باغ بادامستان، باغ دمور، باغ نگارستان، باغ خیمه‌گاه و باغ بلبل در ضلع شرقی چهارباغ، باغ تخت در ضلع غربی چهارباغ را نام برد. زیبایی این باغ و درختان، حوضچه ها و جوی های در آن و عمارت های بزرگ با تزئینات زیبا و شگرف واقع در‌ آنها به قدری زیبا بوده که تمام سیاحان گذشته از دیدن آن شگفت زده می‌شدند اما در دوره قاجار و در زمان حکمرانی ظل‌السلطان پسر ناصر الدین شاه تغییرات زیادی در این باغ ها انجام شده، تعداد زیادی فروخته شده، کاخ ها و عمارت ها از بین رفته و از این باغ وسیع تنها باغ بلبل با وسعت کمتر که در حال حاضر به نام پارک شهید رجایی نامیده می‌شود و عمارت هشت بهشت در آن باقی مانده است . این باغ و کاخ در آن به شماره 227 به ثبت ملی رسیده است.

باغ پرندگان اصفهان

باغ پرندگان با مساحتی بالغ بر 55000 متر مربع در حاشیه رودخانه زاینده رود و در پارک جنگلی ناژوان در مرداد ماه سال 1375 توسط شهرداری اصفهان احداث گردید و به سرعت تبدیل به یکی از ویژگی ها و جاذبه های اصلی گردشگری اصفهان شد و سالانه پذیرای سیل عظیمی از گردشگران است. در این باغ که از معدود باغ های پرندگان در خاوریانه است بیش از 130 گونه پرنده و در حدود 5000 قطعه از این پرندگان از مناطق مختلف جهان گردآوری شده است که هر کدام در محیط های تقریباً مطابق با محیط زیست طبیعی خود به سر می‌برند به عنوان مثال انواع اردک ها، قوها، غاز ها و ... در برکه های کوچک و بزرگ، پرندگان کوهستانی و بیابانی همچون کبک در صخره ها، پرندگانی که شرایط آب و هوایی اصفهان برایشان مناسب نیست در قفس های شیشه ای با دستگاه های تهویه و شوفاژ، پرندگان شکاری در قفس های آهنی برای آسیب نرساندن به دیگر پرندگان و فضا های وسیع و سبز جنگلی با توری سقف که پرندگان جنگلی در آن آزادانه پرواز می‌کنند. فضاهای داخلی و شیوه باغ سازی در باغ پرندگان به قدری زیبا و چشم نواز هستند که پیاده روی در آن و تماشای باز شدن دم طاووس ها در کنارتان خاطره ای فراموش نشدنی برایتان به ارمغان می‌آورد. در این باغ جزیره ای وجود دارد که بزرگترین جزیره رودخانه زاینده رود است. این جزیره با فضای سبز خیره کننده خود همراه با انواع درخت ها و درخچه های مختلف زیبای شگفت انگیزی به این باغ داده است. این جزیره با یک پل چوبی به باغ پرندگان متصل می‌شود.

تله سیژ ناژوان

تله سیژ مانند تله کابین است ولی به جای اتاقک محصور از یک‌ سری صندلی‌های چهار نفره که دارای ایمنی بسیار بالایی است و توسط اهرم های محکم نفرات را مهار و نگهداری می‌نماید استفاده می‌شود از این رو بازدیدکنندگان می‌توانند در هوای آزاد از فضای طبیعی استفاده کنند. تله سیژ ناژوان به طول 1925 متر با داشتن 13 دکل مرتفع به ارتفاع حدود 24 متری از سطح زمین در سال 1392 توسط شهرداری اصفهان ساخته شد. هم اکنون این تله سیژ در هر ساعت قادر است 1000 نفر بازدید کننده را انتقال دهد. مسیر رفت تله سیژ یعنی از ایستگاه مبداء ( ایستگاه اول ) نزدیک میدان سهروردی تا ایستگاه مقصد ( ایستگاه دوم ) در کنار باغ پرندگان و در مدت 35 دقیقه از فراز درختان تنومند پارک جنگلی ناژون و در ارتفاع 24 متری از سطح زمین طی می‌شود. شهروندان و مسافرین می‌توانند با سوار شدن و نشستن بر روی این صندلی ها در محیط آزاد و بر روی درختان و در ارتفاع 24 متری از سطح زمین، با سرعت حدود 2 تا 3 متر بر ثانیه حرکت نموده و از مناظر طبیعی این پارک طبیعی لذت ببرند. به گفته مدیرعامل شرکت توسعه مجتمع سیاحتی ورزشی سپاهان وابسته به شهرداری اصفهان که مسئول ساخت و راه اندازی تله سیژ ناژوان بوده اند، در مسیر اجرای این پروژه یک درخت هم قطع نشده و این طرح پروژه کاملا زیست محیطی است.

میدان عتیق(میدان امام علی)

میدان امام علی یا میدان عتیق یا میدان کهنه با محلات مسکونی مجاور آن و همینطور مسجد جامع جزء قدیمی ترین مراکز سکونتگاهی اصفهان به شمار می‌آیند. میدان عتیق با قدمتی 800 ساله نام میدانی واقع در مرکز شهر اصفهان است که بنای اصلی آن متعلق به دورۀ سلجوقی است. جالب است بدانید قدمت این میدان خیلی بیشتر از میدان نقش جهان است و قبل از آن میدان اصلی شهر بوده است . نام این میدان به نام های میدان هارون ولایت، میدان سنجری (منسوب به سلطان سنجر سلجوقی) میدان کهنه، میدان قدیم و میدان عتیق بوده است . این میدان از احیای سبزه‌ میدان یا میدان کهنه با مسجد جامع ایجاد می‌گردد که متشکل از چهار فضای اصلی شامل مجموعه میدان اصلی، جلوخان مسجد جامع، مجموعه زیرگذرها و پارکینگ و قطعات بلافصل پیرامون میدان است. این میدان شامل زیرگذر و پارکینگ طبقاتی به همراه یک سازه مسطح نسبتاً ذوزنقه شکل است که از یک سو مسجد جامع اصفهان را به بنای هارونیه و از سوی دیگر به مدرسه و کاروانسرای کاسه‌گران و بازار بزرگ اصفهان متصل می‌کند.

سی و سه پل (پل الله وردی خان )

سی‌وسه‌ پل یا پل الله‌وردی خان پلی با 33 دهانه، 295 متر طول و 14 متر عرض است، که توسط الله‌وردی خان اوندیلادزه بر روی زاینده‌رود در شهر اصفهان و همزمان با حکومت شاه عباس صفوی در سال 1011 هجری ساخته شده و محل برگزاری مراسم جشن آب‌پاشان و همچنین مراسم خاج‌شویان ارامنهٔ اصفهان در دورهٔ صفویه بوده است . این پل در گذشته «پل جلفا» نامیده می‌شد (زیرا از این طریق به جلفا که تازه احداث شده بود می‌رسیدند). به «الله وردیخان» نیز معروف است زیرا سردار مشهور شاه عباس اول که به ساختن این پل مأمور گردید به این نام نامیده می‌شود. در طرفین پل معبر باریک مسقفی است که در سراسر طول پل دیده می‌شود. این پل تاریخی و زیبا دارای یک پیاده رو برای گردش در بالا و یک پیاده رو در پایین است. پیاده رو پائین گذرگاه مسقفی است که میان پایه های مرکزی پل و به فاصله کمی از بستر رودخانه ایجاد شده است . این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شمارهٔ ثبت 110 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

شهر بازی ناژوان

شهر بازی ناژوان در غرب اصفهان و در ابتدای ورودی پارک جنگلی ناژوان قرار گرفته که با بیش از 30 مجموعه بازی و بخش هایی از جمله کارتینگ، سینما 5 بعدی، محیطی شاد و مفرح برای کودکان و بزرگسالان فراهم کرده است.
بازی های این شهربازی عبارت اند از : تکان دهنده کودکان، بسکتبال، چنگک اتوبوس، کشتی صبا، قطار کودک، سفینه، ترامپولین، بادی کششی، تاپ زنجیری کودک، سرسره دلفین، کف کرد و مری کوراند، قایق سواری، ماشین برقی، تاب زنجیری بزرگسالان، دومینیاتور، سینما ۵ بعدی، خانه کودکان، سرسره قلعه، ماشین شارژِی، فریزبی کودک، کاترپیلار، شهربادی، عینک مجازی، ماشین چرخشی، ترن یو، سرسره بزرگسالان

منار جنبان

ایوان منارجنبان در حقیقت مزار و مقبره یکی از عارفان و زهّاد مشهور قرن هشتم هجری به نام عمو عبدالله کارلادانی است که از آثار تک ایوانی دوران ایلخانی بوده که در حدود 800 سال پیش بنا گردیده است. اما برخی از محققین عقیده دارند که مناره ها در حدود 300 سال بعد از ساخت بنا و توسط دانشمندان دوره صفوی به ایوان مزبور برای متفاوت شدن بنا افزوده شده است. نکته ای که باعث شهرت منارجنبان شده و هر مسافری را برای بازدید از آن ترغیب می‌کند این است که حرکت دادن یک مناره نه تنها مناره دیگر را به حرکت در می‌آورد بلکه تمامی ساختمان مرتعش می‌شود. اگر فردی از 17 پله داخل هر مناره که از بام بنا تا بالای هر مناره وجود دارد، بالا رفته و دست‌های خود را داخل یکی از دیوارهای واسط میانی پنجره‌های فوقانی آن قفل و شروع به تکان دادن مناره کند، مناره به حرکت در آمده و هم‌زمان با آن مناره دیگر و در واقع کل ساختمان به نوسان در می‌آید که تنها نوسان مناره قابل دیدن است . این بنا در مسیر اصفهان به نجف آباد و در روستایی به نام کاردلان واقع است که امروزه به سبب گسترش شهرنشینی این روستا جزئی از شهر اصفهان به حساب می‌آید که در مسیر خیابان آتشگاه در شش کیلومتری غرب اصفهان قرار دارد. ارتفاع ایوان مقبره عمو عبدالله از سطح زمین بقعه 10 متر و ارتفاع هریک از دو مناره 5/7متر است و کل بنا مساحتی در حدود 146 متر مربع دارد.

مسجد امام (مسجد جامع عباسی)

مسجد امام که به نام‌های مسجد جامع عباسی، مسجد سلطانی و مسجد شاه نیز شهرت دارد، یکی از مساجد میدان نقش جهان در اصفهان است که ساخت آن در طی دوران صفوی در قرن یازدهم هجری و در سال 1020 هجری قمری به فرمان شاه عباس اول و در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع گشته و در دوره شاه صفی (در سال 1038-1052ق‌/ 1629-1642م‌) به پایان رسیده و همینطور الحاقات دیگر مسجد تا حدودا سال های 1077 هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و اولین سال سلطنت شاه سلیمان و یا سال 1095 هجری قمری ادامه داشته است که نشان می‌دهد اتمام تزیینات و الحاقات مسجد در دوره جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است.
یکی از ویژگی های خاص این مسجد گنبد آن است. این گنبد در حدود 400 سال پیش به‌ گونه‌ای طراحی شده که اگر در زیر و نزدیک به مرکز آن بایستید، صدا با وضوح و شدت بالا انعکاس می‌یابد حتی اگر آرام صحبت کنید. این وِیژگی گنبد مسجد در گذشته به دلیل عدم وجود دستگاه های صوتی و … برای سخنرانی ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفته است و البته منحصر به فرد بودن این ویژگی و عدم وجود آن در سایر آثار باستانی ایران، نشان از دانش بالای سازندگان و معماران این گنبد از مسائل فیزیکی و ریاضی مربوط به پژواک صوت دارد.
این اثر در تاریخ 15 دی 1310 با شماره ثبت 107 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

موزه هنرهای تزئینی (رکیب خانه)

موزه هنر های تزئینی اصفهان در عمارت رکیب خانه، یکی از عمارت هایی که در بافت قدیمی و مرکز شهر اصفهان و نزديک بناهای مشهوری همچون «تالار اشرف»، «کاخ چهلستون»، «عالي قاپو» و «توحيد خانه» قرار دارد.
در اوايل قرن يازدهم هـ.ق حدود ۴۰۰ سال پيش مقارن با سلطنت شاه عباس اول، احداث و جهت نگهداري لوازم سوارکاري و يراق آلات و مرکب هاي سلطنتي مورد استفاده قرار مي گرفت. عمارت رکيب خانه با انقراض حکومت صفويه متروک شد و بعدها در دوران قاجار به دستور ميرزا ظل السلطان (فرزند ناصرالدين شاه قاجار) پس از انجام الحاقات و تعميراتي به سبک و سياق روز، به عنوان اندروني اختصاصي «ظل السطان» مورد استفاده قرار گرفت .
در دوران پهلوي اين ساختمان به اداره آمار و ثبت احوال اختصاص يافت و بار ديگر تغييراتي خصوصا در جبهه غربي آن صورت گرفت.
در سالهاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، پيرو مصوبات شوراي عالي شهرسازي و معماري ايران، سازمان ميراث فرهنگي کشور درصدد برآمد تا عمارت تاريخي «رکيب خانه » را مرمت و بازسازي نمايد و از آن به عنوان يک مجموعه فرهنگي استفاده کند، لذا با صرف بيش از دو سال وقت و هزينه قريب به يک ميليارد ريال و با انتقال حدود چهار هزار اثر فرهنگي- هنري از موزه هنرهايي تزييني سابق تهران و ساير موزه هاي سازمان با تاييدات خداوند « موزه هنرهاي تزييني ايران » در ۲۹ مردادماه ۱۳۷۵ شمسي گشايش يافت و رسما فعاليت خود را آغاز کرد.
موزه هنرهاي تزئيني ايران با فضايي به مساحت ۲۶۰۰ متر مربع و حدود ۱۲۰۰ متر فضاي مفيد نمايشگاه با در برگرفتن هفت بخش دايمي و با نگارخانه جانبي، هم اکنون صدها اثر نفيس هنري را جهت بازديد عموم علاقمندان عرضه نموده است.
این موزه هفت بخش را شامل می‌شود : ۱-خط و کتابت ۲-آثار لاکي و روغني ۳-دستبافته ها و رودوزي هاي سنتي ۴-نگارگري 5-آثار فلزی ۶-آثار چوبی 7- بخش آبگینه
این عمارت داراي کتابخانه تخصصي نیز مي باشد و بطور متوسط حدود ۱۵۰۰ جلد کتاب هنر دارد. شرايط عضويت در موزه داشتن سابقه هنري – نمايشگاهي و تحصيلات هنري است.
همچنین برنامه های جانبی فرهنگی هنری در این مکان برگزار می‌گردد که شامل برگزاري نمايشگاههاي مختلف هنري- برگزاري نشستها- همايشها- سخنرانيها و ميزگردهاي تخصصي – برپائي مراسم ويژه و يادبودها و ... مي باشد.

موزه خاچاطور گِساراتسی

موزه خاچاطور گِساراتسی، نام موزه ای در کلیسای وانک است که قدمت آن به 100 سال گذشته بر می‌گردد. موزه کلیسای وانک در سال 1391 به پاس تقدیر از خدمات شایسته ی خلیفه خاچاطور گِساراتسی، بنیان گذار صنعت چاپ در ایران و خاورمیانه در سال 1638 میلادی، به عنوان "موزه خاچاطور گساراتسی" نام گذاری گردید.
قدمت موزه ی کلیسای وانک، البته نه به صورت و وسعت کنونی، به صد سال پیش يعنى سال هاى 1905-1906 م. باز مى گردد. در اين تاریخ به کوشش و يارى طادئوس هُونانیان فرزند هاروتیون هُونانيان، نويسنده ی کتاب «تاریخ جلفاى اصفهان»، اتاق هايى در ضلع شمالى حیاط کلیسای وانک براى نگهدارى کتب، نسخ خطى، اشياى تاريخى ساخته شد. اين محل تا سال 1930 به طور هم زمان به عنوان موزه و کتابخانه مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در سال 1930 به پیشنهاد سارگيس خاچاطوريان (نقاش و هنرمند ارمنی) اتاق های موزه تعمیر شد و توسعه پیدا کرد. اشیا جدیدی به مجموعه اضافه گردید و به عنوان موزه ی کلیسا معرفی شد.
پس از گذشت 40 سال، با توجه به رشد و توسعه روزافزون صنعت توريسم در کشور، خصوصاً در شهر اصفهان و اهمیت و لزوم حفظ ميراث هنرى و فرهنگ بومى ارامنه ی جلفا، شوراى خليفه گرى اصفهان در صدد برآمد موزه اى مطابق با اصول و مبانى روز تاسيس کند. بدین ترتیب ساختمان قدیمی موزه تعطیل گردید و اشیا به ساختمان جدید موزه منتقل گردید.
ساختمان فعلی موزه که در سال 1971 میلادی ساخته شد، داراى دو طبقه است که مساحت طبقه ی اول آن 600، طبقه ی دوم 525 و زيرزمين آن 250 متر مربع است.
بعد از تأسیس موزه تاکنون آثار فرهنگی بسیاری به اشیای موزه اضافه شده است که یا شورای خلیفه­ گری آنها را خریداری کرده یا اشخاص آنها را به موزه اهداء کرده اند. در نتیجه به مرور غرفه های جدیدی به موزه اضافه شده است.
در سال 1977 میلادی دو تندیس در قسمت ورودی موزه تعبیه شد که یکی از آنها تمثال مسروپ ماشتوتس، ابداع کننده حروف الفبای ارمنی در قرن پنجم میلادی و دیگری تمثال خاچاطور گِساراتسی، مؤسس چاپخانه­ ی کلیسای وانک در سده­ ی هفدهم میلادی است. این تندیس ها اثر هنرمند ارمنی زاوِن آیوازیان هستند.
یکی از آثار جالب توجهی که در موزه ی کلیسای وانک نگهداری می‌شود تار مویی است متعلق به دختری هجده ساله که واهرام هاکوپیان در سال 1974 میلادی جمله ای از کتاب عهد عتیق را به زبان ارمنی با قلمی از جنس الماس بر روی آن نوشته است. این اثر در سال 1975 میلادی به موزه اهدا شده و بازدیدکنندگان می­ توانند این جمله را با میکروسکوپی که به همین منظور در محل تعبیه شده است بر روی مو ببینند.
بخش های مختلف موزه خاچاطور گساراتسی عبارت اند از : کتاب ها و نسخه های خطی، تابلو های گچبری و نقاشی، ظروف چینی و سفالی، آثار چوبی (سازهای موسیقی، ساعت، مبلمان شمعدان، صلیب و ...)، فرمان ها، غرفه ی صنعت چاپ، غرفه ی یپرم خان (وسایل شخصی، عکس­ ها و مکاتبات شخصی یپرم خان ارمنی از سرداران انقلاب مشروطیت)، غرفه ی نژاد کشی ارمنیان در سال 1915 و غرفه ی جمهوری ارمنستان
موزه ی کلیساى وانک، با قدمت بیش از 100 سال، يکى از پيشگامان موزه و موزه دارى در ايران مى باشد. اين موزه به دليل داشتن اشیاء و فضاى منحصر به فرد خود همواره مورد توجه گردشگران و سياحان داخلى و خارجى بوده و مى باشد. طى دهه هاى گذشته موزه ی کليساى وانک يکى از معتبرترين و مشهورترين نهادهاى فرهنگى شهر اصفهان بوده که همه ساله مورد بازديد علاقه مندان بى شمارى واقع مى شود.

کاخ موزه چهل ستون

بنای کاخ چهل ستون به دوره صفوی بر می‌گردد که در زمان شاه عباس اول به صورت ساختمانی کوچک به شکل کوشک یا کلاه فرنگی ساخته شد و در زمان شاه عباس دوم توسعه یافت و چهل ستون نامیده شد. این کاخ از جمله کاخ هاییست که در باغ وسیع و بزرگ جهان نما که تا میدان اصلی و مرکزی چهارباغ عباسی ادامه داشت ( شروع‌ آنها عالی قاپو بود ) ساخته شدند. در این محوطه بزرگ که چند کاخ سلطنتی نیز مستقر بود عماراتی مانند تالار اشرف، جبه خانه، رکیب خانه، کشیک خانه، تالار طویله، کاخ هشت بهشت، توحید خانه و برخی عمارات دیگر ساخته شد. در سال 1327 این کاخ به موزه تبدیل شده که در سال 1343 به منظور مرمت تعطیل شده و دوباره بعد از انقلاب اسلامی در سال 1367 کاخ چهل ستون تبدیل به موزه گردید.

موزه موسیقی اصفهان

موزه موسیقی اصفهان، نخستین موزه موسیقی خصوصی در ایران است که در محله قدیمی و زیبای جلفای اصفهان واقع شده است.
موزه موسیقی اصفهان به همت دو تن از مدرسین موسیقی اصفهان، مهرداد جیحونی و شهریار شکرانی در 11 آذر ماه 1394 راه اندازی گردید. این موزه در مساحتی حدود 900 مترمربع مجموعه ای بسیار متنوع از سازهای ایرانی (بیش از 300 نوع) را در معرض دید علاقمندان قرار داده است.
این موزه دو تالار به نام‌های تالار سازهای ملی و تالار سازهای محلی دارد که مجموعه‌ای بسیار متنوع از سازهای ایرانی را شامل می‌شود. برای هر یک از ساز ها توضیحاتی به زبان فارسی و انگلیسی آورده شده و بازدیدکنندگان می‌توانند برخی از این آلات موسیقی را که در مقایسه با سایر آن‌ها ارزش کمتری دارند در دست بگیرند و بنوازند. همچنین با کمک امکانات صوتی وتصویری موزه، می‌توان روش نواختن سازها را مشاهده کرد و صدای آن‌ها را شنید.
بخش دیگری از موزه به معرفی بزرگان موسیقی اختصاص دارد که «سرای سرآهنگان» نام گرفته است. در پایان بازدید از موزه، بازدید کنندگان می‌توانند در بخش موسیقی سرا از اجرای موسیقی زنده بهره‌مند شوند.
فروشگاه محصولات فرهنگی مرتبط با موسیقی سنتی، کافه موسیقی در فضایی دلنشین وعکاسخانه از بخش های جانبی موزه هستند که بر جذابیت های این مجموعه می‌افزایند.
موزه موسیقی اصفهان تاکنون موفق به کسب امتیازات زیر گردید :
ـ در سال 1395، موزه رتبه نخست شاخص اصول فنی و استانداردهای فیزیکی را از شورای بین‌المللی موزه‌های ایران کسب کرد.
ـ در همین سال، موزه موفق به دریافت عنوان بهترین موزه خصوصی ایران از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور شد.

میدان نقش جهان (میدان امام)

میدان زیبای نقش جهان یا میدان امام که در گذشته به میدان شاه معروف بود در دوره صفوی در سال 11 هجری ( دوره شاه عباس اول ) بنا شده است که از زیباترین میدان های جهان به شمار می‌رود. این میدان با شکوه برای انجام مسابقات و بازی های معمول آن عصر مانند چوگان و قاپوق اندازی مورد استفاده قرار می‌گرفت و سان و رژه سربازان و سپاهیان نیز در همین محل انجام می‌شد. میدان امام ( نقش جهان ) به طول 525 متر و عرض 159 متر مانند زنجیری 4 اثر تاریخی مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام ( مسجد شاه سابق، مسجد جامع عباسی )، سر در بازار قیصیریه و کاخ عالی قاپو را به هم متصل کرده است. چهار طرف میدان نیز چهار بازار قرار دارد که به وسیله حجره هایی که دور تا دور میدان جای گرفته اند به میدان متصل شده اند که بیشتر به صنایع دستی زیبا و اعلاء از جمله قلم کاری، مسگری، مینا کاری و غیره ( اکثر صنایع دستی ایران در غرفه های گرداگرد این میدان یافت می‌شوند ) کار دست استادان چیره دست مرتبط می‌شوند که همان جا در مقابل دیدگان رهگذران به هنر خود مشغولند که همین امر یکی از جذابیت های ویژه میدان نقش جهان به شمار می‌رود. میدان نقش جهان در تاریخ 8 بهمن 1313 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. همچنین این میدان در اردیبهشت 1358 جزء نخستین آثار ایرانی بود که به ثبت میراث جهانی یونسکو درآمد.

دیر آمناپرگیچ مقدس (کلیسای وانک)

دیر آمنا پر گیچ مقدس که کلیسای وانک (هُوسپ آرِماتاتسی مقدس) در آن واقع شده است، مهم ترین مجموعه مذهبی و فرهنگی ساخته شده توسط ارامنه اصفهان در محله جلفای نو است. این دیر مرکز تربیت کشیش و خلیفه بوده است و به نوعی «حوزه علمیه مسیحی» محسوب می‌شود. موزه ی کلیسای وانک و کلیسای وانک از بخش های قابل بازدید برای عموم گردشگران در این دیر است.
محله جلفای نو، محله ای شناخته شده در اصفهان است که ارامنه پس از کوچانده شدن از محل سکونت خود در جلفای نخجوان(کرانه رودخانه ارس) به اصفهان توسط شاه عباس اول، در این محله زندگی می‌کنند.‌ آنها در طول سالیان کوشیده اند که فرهنگ و هنر موطن خود را در این محله پیاده سازی و حفظ کنند و آن را جلفای نو نام گذاری کرده اند.
هنرمندان ارمنی در جلفای نو با بهره جویی از میراث هنری سرزمین آبا و اجدادی خود و تأثیرپذیری از هنر ایرانی به ابداع آثار هنری گوناگون از جمله بنای کلیساها و عمارت های مجلل پرداختند. ارمنیان که در جلفای نخجوان کلیسا و دیری به نام «سورپ آمِناپرگیچ وانک» به معنای دیر ناجی مقدس همگان داشتند در 1605 میلادی نیز در جلفای اصفهان کلیسای کوچکی در دیری به همین نام بنا کردند. ساختمان فعلی آن از 1014 هجری (1605 ميلادی) تا سال 1066 هجری (1655 ميلادی) طول کشيد.
به دلیل اهمیتی که دیر آمنا پر گیچ مقدس از نظر سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای ارمنیان داشته با گذشت زمان تغییراتی را در معماری اولیه ی آن ایجاد کرده اند. مجموعه ی این دیر کلیسای اصلی و صحن آن، ناقوس خانه، کتابخانه، چاپخانه، موزه، برج ساعت، بنای یادبود نژادکشی ارمنیان، مرکز اسناد، اتاق های مخصوص اقامت اسقف و تالارهای اجتماعات است که تمامی این بناها مجموعاً دارای مساحتی بالغ بر 8731 متر مربع است.
کلیسایی که در دیر آمنا پرگیچ قرار دارد به نام کلیسای هُوسپ آرِماتاتسی مقدس است که به کلیسای وانک معروف است. کار ساخت این کلیسا و تزیینات داخلی آن 9 سال به طول انجامید. در کتیبه ی ارمنی ای که بر بالای سردرِ ورودیِ این بنا قرار گرفته آمده است: «کلیسای آمِناپرکیچ در سال 1655م، در دوران پادشاهی شاه عباس دوم و در زمان جاثلیق فیلیپوس، به دست راهب این دیر، خلیفه داوید و با کمک­های مالی مردم جلفا بنا شد...».
کلیسای هُوسپ آرِماتاتسی مقدس یا همان کلیسای وانک، دارای پلانی مستطیل شکل در جهت شرقی غربی با ابعاد 10.53*14.92متر است که سقف و گنبد آن بر روی قوس هایی که به دیوارهای کلیسا و دو ستون بزرگ متصل به دیوارهای جانبی وصل شده اند تکیه دارد. گنبد اصلی کلیسا دارای دوازده متر ارتفاع و هشت نورگیر است که به صورت دوجداره ساخته شده و فاقد هرگونه تزیینات خارجی است. در سمت غربی گنبد اصلی نیز گنبد قوسی شکل دیگری قرار گرفته.
مصالح به کار رفته در بنا عبارت اند از آجر و خشت. کلیه ی قسمت های داخلی کلیسا با گچ پوشانده و بر روی آنها نقاشی هایی با رنگ روغن و با موضوعاتی از کتاب مقدس ترسیم شده به گونه ای که تمامی سطح دیوارهای داخلی کلیسا پوشیده از نقاشی های بسیار زیباست، اما دیوارهای خارجی هیچ گونه تزیینی ندارند و به صورت قاب بندی هایی با نمای آجری طراحی شده­ اند.
محراب کلیسا در قسمت شرقی بنا واقع شده و در دو طرف آن اتاقک هایی چهار گوش و در زیر محراب نیز مدفن بانی کلیسا، خلیفه داوید و پدر صنعت چاپ ایران، خلیفه خاچاطور گِساراتسی، قرار گرفته است.
نخستين بنايی که در بدو ورود به دیر آمنا پر گیچ توجه بازديدکننده را به خود جلب می‌کند ساختمان برج ساعت است که در بالای در ورودی دير قرار گرفته و از سه طبقه تشکيل يافته. در طبقه دوم آن ساعت بزرگی به وزن سيصد کيلوگرم نصب شده، که صدای ناقوس آن تا دور دستها شنيده مي شود. اين برج و ساعت را مارديروس هوناتانیان در سال 1931 بنا کرده است.
در سمت شمال غربی محوطه ی حیاط کلیسا بنای یادبود شهدای نسل کشی ارامنه در سال 1915 میلادی بدست دژخیمان دولت عثمانی ترکیه دیده می‌شود. این بنا در سال 1975 میلادی، در شصتمین سالگرد نسل کشی ساخته شد. بنا در یک محوطه ی مربعی شکل قرار دارد. در مرکز آن چهار ستون افراشته شده اند که در بالا به هم می‌پیوندند. اطراف این برج تخته سنگ های حکاکی شده با نقوش هنر ارمنی چیده شده اند و در گوشه ی چپ بنا طرح چشمه ی جاویدان قرار گرفته است.
از مهم ترین قسمت های دیر آمنا پر گیچ که برای بازدید عموم طراحی شده و قدمتی 100 ساله دارد، موزه ی کلیسای وانک یا موزه خاچاطور گِساراتسی است که اشیا با ارزش تاریخی، فرهنگی و هنری ارامنه در این موزه نگهداری می‌شود. بنای فعلی موزه کلیسای وانک دارای دو طبقه است و یکی از موزه های جذاب و دیدنی استان اصفهان است. اطلاعات و توضیحات بیشتر درباره این موزه را می‌توانید در سایت مهنواز مشاهده کنید.
منبع : vank.ir - wikipedia.org