1. جنگل مولای در هندوستان

جنگل مولای، برگرفته از نام خالق آن، جاداو مولای پاینگ، با مساحت ۱۳۶۰ هکتار، شامل چند هزار گونه از درختان است. پاینگ در سال ۱۹۶۳ متولد شد و اهل قبیله میشینگ از شهر جورهت در ایالت آسام هند است. زمانی که وی ۱۶ ساله بود، از دیدن مارهای مرده‌ای که در طول سیل به ساحل شنی جزیره ماجولی آمده بودند، بسیار ناراحت می‌شد. آن‌ها به این علت می‌مردند که نمی‌توانستند سایه‌ای برای فرار از گرمای شدید در ساحل جزیره پیدا کنند؛ ساحلی که بیش از نیمی از وسعت خود را در طول ۵۰ سال به علت فرسایش از دست داده بود. پاینگ با فداکاری و عزم باور نکردنی تصمیم گرفت تا هر روز با کاشتن یک نهال در زمین بی‌ثمر آن منطقه، یک جنگل خلق کند. وی در زمان رشد، آن‌ها را آبیاری و هرس می‌کرد. هم‌اکنون پس از ۳۹ سال، این جنگل با تلاش وی به 5 میلیون متر مربع رسیده و خانه هزاران گونه از درختان است. ساحل شنی گذشته حالا تنوع بی‌نظیری از حیات وحش از جمله فیل‌ها، خرس‌های وحشی، گوزن‌ها، کرگدن‌ها، خزندگان، کرکس‌ها و حتی ببرهای سلطنتی بنگال را به سمت خود جذب می‌کند. این جنگل به افتخار باغبان زحمتکش خود «مولای» نامیده می‌شود.

2. جنگل چھانگا مانگا در پاکستان

چهانگا مانگا بیشتر به عنوان "یکی از قدیمی ترین جنگل های کاشته شده با دست در جهان" و همینطور بزرگترین جنگل مصنوعی در جهان شناخته می‌شد، و میزبان انواع وسیعی از گیاهان و جانوران است. اما در زمانهای اخیر دچار جنگل زدایی غیرقانونی در مقیاس وسیع شده است. چهانگا مانگا اینک زیستگاه انحصاری 14 نوع پستاندار، 50 نوع پرنده، 6 نوع خزنده، 2 نوع دوزیست و 27 نوع حشره است به عبارت دیگر این حیوانات به جز چهانگا مانگا درهیچ کجای جهان یافت نمی‌شوند. جنگل چهانگا مانگا از نام دو برادر گرفته شده است، چهانگا نام برادر بزرگتر و مانگا نام برادر کوچکتر یک خانواده بود، این دو برادر شجاع اموال انگلیسی‌هایی که زمانی شبه قاره را تسخیر کرده بودند سرقت کرده و به صاحبان اصلی آن یعنی بومی‌های فقیر می‌دادند و هر بار نیروهای انگلیسی قصد داشتند آنها را دستگیر کنند با زرنگی به دل این جنگل‌های بزرگ فرار می‌کردند. این جنگل در اصل در سال 1866 توسط جنگلداران بریتانیایی کاشته شد. .چهانگا مانگا به دست بشر خلق شده و زمینی به وسعت 5 هزار هکتار را در بر می‌گیرد! کاشت نخستین نهال برای ایجاد این جنگل بزرگ به سال 1866 میلادی یعنی بیش از 150سال قبل برمی‌گردد.

برای تفریح مردم مسئولین ایالت پنجاب اقدام به ایجاد رودخانه، دریاچه مصنوعی، تور ویژه جنگل گردی با قطار، شهر بازی بزرگ، امکان تردد قایق‌های کوچک وبزرگ و... در منطقه چهانگا مانگا کرده‌اند.

این جنگل می‌تواند محیطی بی‌نظیر برای گذراندن یک تعطیلات آرام باشد، به خصوص اینکه امکان اقامت در هتل و مسافرخانه‌های مختلف نیز در چهانگا مانگا فراهم شده است.

3. سیاره سبز دبی (جنگل بارانی دبی )

شهر دبی یکی از زیباترین شهرهای جهان است که هرساله نظر گردشگران زیادی را به خود جلب می‌کند. کاوش درون بزرگترین سیاره سبز ساخته شده در دبی که مملو از گیاهان با بیش از 3000 گونه گیاهی و حیوانات سیاره زمین و مشاهده بزرگترین درخت مصنوعی جهان با ارتفاع 25 متر در شهر دبی در کنار اتوبان شیخ زاید به دیگر جاذبه های توریستی دبی اضافه شده است. این سیاره یک گنبد زیستی مستقل است که در آن شاهد انواع مختلف گیاهان و جانوران هستید. رطوبت داخل این گنبد بزرگ (که شکل ظاهری آن اصلا شبیه گنبد نیست) همیشه در حدود ۷۰ درصد است تا شرایط محیطی برای رشد گیاهان و جانوران جنگل های بارانی فراهم شود. چهار لایه شگفت انگیز در این مکان گنبدی شکل وجود دارد که پر از موجودات عجیبی هستند که فقط در جنگل های بارانی دور از دبی یافت می‌شوند. این مکان توریستی سرپوشیده اوایل سپتامبر ۲۰۱۶ برای بازدید به روی عموم باز شد.

4.پروژه سبز Kekeya در چین

بیش از ۳۰ سال قبل ساختن جنگلی در برابر بیابان زایی در «Kekeya» که یک مکان کمتر شناخته شده در «Aksu» (آکسو) واقع در منطقه «شین جیانگ» در شمال غرب چین است، شروع شد.

Kekeya که در لبه شمال غربی « Taklimakan» بزرگ‌ترین بیابان چین در شین جیانگ قرار دارد، زمانی به دلیل وقوع مکرر طوفان های شن، شهرت داشت.

بادهای شدیدی در فصل‌های بهار و زمستان در این منطقه می‌وزیدند و شهرها را پر از شن می‌کردند به طوری که ساکنان شهرهای اطراف این بیابان مجبور بودند حتی در طول روز نیز چراغ روشن کنند.

اما در سال ۱۹۸۶ میلادی بود که انجام پروژه جنگل‌کاری با هدف جلوگیری از گسترش بیابان در منطقه Kekeya شروع شد.

در طول ۳۰ سال اجرای این پروژه،‌ تقریبا ۴ میلیون نفر به صورت داوطلبانه از جمله سربازان، دانش آموزان، معلمان، کارمندان دولت و ساکنان در این کارزار جنگل‌کاری شرکت کردند و نتیجه این کارزار، ساخت یک دیوار بزرگ سبز به طول ۲۷ کیلومتر بین بیابان و شهرها بود.

5.جنگل ابر سنگاپور

سنگاپور کشور مدرنی است که از تعدادی جزیره تشکیل شده است. سنگاپور همچنین یکی از مراکز بزرگ تجاری در دنیا است و جاذبه های گردشگری آن بسیار متنوع هستند. درختان غول پیکر بخشی از یک پروژه محوطه سازی ۲۵۰ هکتاری باغ خلیج می‌باشند. این باغ شبیه به باغ‌های گیاه شناسی است که گونه‌های گیاهی و جانوری سراسر دنیا را به نمایش می‌گذارد. محوطه درختان غول پیکر شامل ۱۸ درخت است که به عنوان باغی عمل می‌کنند که انرژی خورشیدی تولید می‌کند، وظیفه تهویه هوا را دارد و همچنین به جمع آوری آب باران می‌پردازد. برای تولید برق، ۱۱ درخت با سیستم سلول های خورشیدی، نور آفتاب را به انرژی تبدیل می‌کنند و به تکنولوژی آبی توسط اتاقک‌های زیرین کمک می‌کنند. مدیران این پروژه گفته اند که با ساختن این مکان قصد داشته اند تا به دنیا نشان دهند که تمام گیاهان دنیا را می‌شود به سنگاپور آورد. “پل های اسکای واک”، برای متصل کردن درخت های ۵۰ متری درست شده اند (ارتفاع‌ آنها مثل طاق پیروزی پاریس است) و برای بازدیدکنندگان این امکان را فراهم کرده اند که در بالای درختان پیاده روی کنند و چشم اندازی از بالا به باغ داشته باشند. معمولا بازدید کنندگان از دیگر مناطق مختلف این باغ نیز از جمله گلخانه بهشت، باغ فرهنگی، دریاچه های سنجاقک و … دیدن می‌کنند.

6. جنگل Fazenda Bulcão در برزیل

سباستیائو سالگادو متولد 1944 در برزیل چهره‌ای مشهور است که تقریباً هر جایزه‌ی مهم عکاسی را از آن خود کرده و نیم دوجین کتاب نیز نوشته است. سالگادو، در دهه‌ی ۱۹۹۰، پس از ثبت تصاویر دهشتناک نسل‌کشی رواندا، با تنی خسته و روانی آزرده، به سرزمین مادری خود در برزیل بازگشت، ولی هنگامی که جنگلهای سرسبز گرمسیری خانه‌ی خود را ویران‌شده و تهی از جانوران دید، بسیار شوکه و اندوهگین شد. در این میان، همسرش لِلیا به او دلداری داد و مجابش کرد که این جنگل ویران را می‌توان به شکوه پیشینش بازگرداند. سالگادو در سال ۲۰۱۵، به گاردین، گفت: «زمین به اندازه‌ی من بیمار و همه چیز نابود شده بود. تنها نیم درصد از زمین را درختان پوشانده بودند. در این هنگام، همسرم، طرح زنده کردن این جنگل مرده را پیشنهاد کرد. با آغاز جنگل‌کاری، حشره‌ها، پرنده‌ها، ماهیها و ... همه بازگشتند، و به لطف افزایش درختان، من نیز دوباره زاده شدم. این مهم‌ترین لحظه‌ی زندگی‌ام بود.»

سباستیائو و لیلیا موسسه «ترا» را تاسیس کردند، سازمان کوچکی که از آن زمان حدود ۴ میلیون نهال کاشته و جنگل مرده را احیا کرده است. نکته مهم درباره احیای جنگل این است که از درختان بومی استفاده کنید و بعد از مراقبت کامل و اطمینان از اینکه همه چیز بومی منطقه است، جنگل بعد از ۲۰ سال دوباره آباد می‌شود، حیات وحش به آن بازمی گردد و سروصدای پرندگان و حشرات جای سکوت مرگبار آن را می‌گیرد.

در کل، حدود ۱۷۲ گونه پرنده، ۳۳ گونه پستاندار، ۲۹۳ گونه گیاه، ۱۵ گونه خزنده و ۱۵ گونه دوزیست به این جنگل بازگشته اند و اکوسیستم آن از ابتدا بازسازی شده است.